پسران هم به تقویت اعتماد به نفس نیاز دارند

مدت‌هاست این تصور وجود دارد که دختران بیشتر از پسران از عزت نفس پایین رنج می‌برند، اما پژوهش‌های حاضر نشان می‌دهند که تفاوت در نمرات آزمون‌های عزت نفس بین زنان و مردان بسیار اندک است. بله درست است که بسیاری از دختران در دوره نوجوانی عزت نفس پایینی دارند، اما همین اتفاق برای پسران هم می‌افتد. کسانی که اعتقاد دارند پسران بیشتر به خود مطمئن هستند احتمالاً پسران منزوی‌ای که تمام شب، خود را در اتاقشان محبوس می‌کنند و به بازی‌های کامپیوتری مشغول‌اند، را نادیده می‌گیرند. در حقیقت، دوران نوجوانی هم برای دختران و هم پسران، دوران دشواری است.

مهم‌ترین اصل برای ایجاد اعتماد به نفس این است: احساس خوب در مورد خودتان را از انجام کارهای مفید برمی‌آید. اعتماد به نفس مثبت بر انجام کارهای واقعی و ارزشمند استوار است. اگر بزرگ‌سالان به نوجوانی که خودش احساس می‌کند کار مفیدی انجام نداده است اطمینان دهند که فردی خاص است، بر او تأثیر چندانی ندارد. این آرزو که او فردا که از خواب بیدار می‌شود، به نحوی احساس بهتری نسبت به خود پیدا خواهد کرد هم کمک کننده نیست.
پسران ما باید در فعالیت‌هایی معنی‌دار مشارکت کنند و با بچه‌هایی که به نحوی سازنده مشغول انجام کاری هستند در تماس باشند. پسران نوجوان به پدر و مادر خود نیاز دارند. حتی اگر آن‌ها بزرگ‌تر شده باشند، با شما با پرخاشگری و بدخلقی صحبت کنند و به نظر برسد که دوست دارند والدینشان را از زندگی خویش بیرون کنند؛ باور نکنید. آن‌ها ممکن است از نظر قد و جثه رشد کرده باشند اما ارزش‌هایشان هنوز در حال رشد است و اعتماد به نفسشان هنوز شکل نگرفته است.بله، ما باید کم کم آن‌ها را رها کنیم اما باید تا زمان رشد کامل آن‌ها به ارائه راهنمایی و نشان دادن مسیر به آن‌ها ادامه دهیم.
در اینجا پنج ایده برای کمک به حفظ اعتماد به نفس در پسرانی که سال‌های نوجوانی خویش را سپری می‌کنند، ارائه می‌شود:

1. نگران‌کننده‌ترین بچه‌ها آن‌هایی هستند در اتاق خود، در انزوا به سر می‌برند و تنها با دوستان مجازی‌ای که هرگز دیدارشان نمی‌کنند در ارتباط‌اند.آن‌ها را از اتاقشان خارج کنید و به زندگی وارد کنید. آن‌ها را به انجام فعالیت تشویق کنید. اگر فرزند شما یک ورزشکار است، کار آسان است. او را تشویق به حضور در بازی‌ها و تمرین‌های ورزشی کنید و برای دیدن بازی او بروید. اما همه پسران به ورزش علاقه‌مند نیستند.اگر پسر شما نمی‌تواند در آینده یک ستاره فوتبال شود، به او کمک کنید چیز دیگری پیدا کند. انتخاب‌های دیگری هم وجود دارند برای نمونه گروه‌های موسیقی و تئاتر، و کلاس‌های هنرهای رزمی و بدن‌سازی، گروه‌های جوانان، نیروهای پیشاهنگی، باشگاه‌ها و کلاس‌های خارج از منزل. برای کمک به فرزندتان اقدامی انجام دهید و تحقیق کنید که این گروه‌ها کی و کجا جلسه تشکیل می‌دهند. فرزند خود را تشویق به مشارکت در این گروه‌ها نمایید. این‌گونه او نه تنها زمانش را صرف انجام کاری مفید می‌کند و احساسی بهتر پیدا خواهد کرد بلکه می‌تواند با بچه‌های دیگر نیز آشنا شده و معاشرت کند. همچنین او همین‌طور که در فعالیتی که انتخاب کرده مهارت پیدا می‌کند احساس بهتری در مورد خویش خواهد داشت.
2. در خانواده خود فرهنگ کمک به یکدیگر را رواج دهید. وقتی در یک خانواده کمک کردن امری طبیعی تلقی شود، همه به یکدیگر کمک خواهند کرد. اگر شما یک همسایه مسن دارید به همراه خانواده در کوتاه کردن چمن‌های حیاط خانه‌اش به او کمک کنید. سعی کنید به همراه خانواده در فعالیت‌های خیریه مشارکت کنید. کمک کردن به همسایه‌ها یا جمع‌آوری پول برای خیریه یا همکاری در فعالیت‌های عام‌المنفعه به شکل خانوادگی می‌تواند برای خانواده شما خاطرات مثبتی را رقم بزند و باعث شود همه احساس خوبی داشته باشند.
3. هرگاه برای انجام کاری مفرح و سرگرم کننده برنامه‌ریزی کرده‌اید دوستان فرزند پسر خود را نیز دعوت کنید. خانه خود را به روی گروه دوستان او بگشایید. شما فرزند خود را بهتر خواهید شناخت اگر دوستانش را ببینید. علاوه بر این، برای پسران نوجوان بسیار بهتر است که برای یک بازی کامپیوتری، تماشای تلویزیون و یا بازی‌های توپی دور هم جمع شوند تا اینکه تنها و منزوی باشند.
4. او را تشویق کنید که یک شغل پاره وقت پیدا کند. پیدا کردن شغلی که درآمد داشته باشد دشوار است به او کمک کنید که جایی کارآموزی کند و یا مدتی داوطلبانه کار کند. به دوستان و آشنایان شاغلتان پسرتان را معرفی کنید. بیمارستان‌ها، پناهگاه‌های حیوانات و دیگر مؤسسات غیر منفعتی همیشه دنبال کمک‌های مضاعف هستند. کار کردن به زندگی بچه‌ها معنا می‌دهد، به آن‌ها تجربه می‌آموزد و به آن‌ها کمک می‌کند تا بعد از فارغ‌التحصیلی سابقه شغلی و رزومه کاری پربارتری داشته باشند.
5. زمان استفاده از تلویزیون و رایانه را محدود کنید. بله، آسان‌تر است که اجازه دهید فرزند بد خلقتان به اتاقش برود و تلویزیون تماشا کند یا به بازی‌های کامپیوتری مشغول باشد به جای اینکه با خانواده و جامعه ارتباط برقرار کند. اما شما ممکن است او را در آنجا از دست بدهید. نگه داشتن کامپیوتر در اتاق خواب کار مناسبی نیست. بله درست است، برای بچه‌های این نسل طبیعی است در استفاده از رسانه‌های اجتماعی و سرگرمی مجازی ماهر باشند. اما بچه‌هایی که به اندازه دیگران در روابط اجتماعی واقعی شرکت نمی‌کنند بیش از دیگران دچار مشکل می‌شوند. اگر او واقعاً بازی‌های کامپیوتری را دوست دارد با او همراه شوید. به اندازه کافی در مورد آنچه که او آنلاین انجام می‌دهد یاد بگیرید تا بتوانید در موردش مکالمه‌ای هوشمندانه با او داشته باشید. به او کمک کنید که کامپیوتر را تنها بخشی از زندگی خویش ببیند و دنیای کامپیوتر را جایگزین زندگی واقعی نکند.